Κυνηγώντας ένα όνειρο καταλήγουμε να κυνηγάμε τον εαυτό μας!

"Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει."

Γουλιέλμος Β' της Οράγγης, 1672-1702, Κυβερνήτης Κάτω Χωρών, Βασ.της Αγγλίας

Τι είναι αλήθεια αυτό που ψάχνουμε στη ζωή μας; Πόσο παλεύουμε για να κατακτήσουμε τους στόχους μας και πόσο ξεφεύγουμε απο τον δρόμο μας; Γιατί κυνηγάμε ένα άπιαστο όνειρο και πως ξέρουμε πως ο στόχος που θέτουμε δεν αντιστοιχεί σε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε; Είμαστε τελικά τόσο σίγουροι για τις ανάγκες μας; Για την απόλυτη ανάγκη; Όταν νοιώθουμε πως τα δίνουμε όλα και δεν παίρνουμε τίποτα...

Eίναι πολύ απλό αλήθεια αλλά κανείς δεν το σκέφτεται. Σάν άνθρωποι ψάχνουμε κάτι το ανώτερο, μια δύναμη που θα μας ταρακουνίσει και θα αλλάξει την ζωή μας. Είμαστε έρμαια της αγάπης. Έχουμε γεννηθεί για να αγαπάμε εν μέσω αγάπης. Αγαπάμε όμως αληθινά;

Ψάξε μέσα σου καλά και σκέψου ποιοι είναι οι λόγοι οι οποίοι σε κρατάνε στην σκιά του ατόμου που θέλεις. Δες πραγματικά τα συναισθηματά σου και θα ανακαλύψεις πως δεν τον θέλεις πραγματικά.

Η αγάπη όντας συναίσθημα, το καλύτερο απ' όλα, συχνά αν όχι πάντα διαστρεβλώνεται απο τον ανθρώπινο νού. Λες πως αγαπάς κάποιον ο οποίος δεν σου δίνει σημασία, λες πως αγαπάς κάποιον ο οποίος δεν γνωρίζει τι σημαίνει αγάπη, λες πως αγαπάς κάποιον ο οποίος αγαπάει κάποιον άλλο, λες πως αγαπάς κάποιον ο οποίος αγαπάει μόνο τον εαυτό του και ούτω καθεξής.

Γιατί άραγε αγαπάμε κάποιον; Επειδή μας προσφέρει υλικά αγαθά; Επειδή είναι πιο όμορφος απο κάποιον άλλο; Επειδή τρέχει πιο γρήγορα απο κάποιον άλλο; Η απάντηση είναι όχι. Δεν αγαπάμε κάποιον σε σύγκριση με κάποιον άλλο. Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι σύγκριση.

Αγαπάμε κάποιον επειδή μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία, μας κάνει να αισθανόμαστε ο εαυτός μας, μας κάνει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα, επειδή μας αγαπάει γι αυτό που είμαστε.

Άν εμείς δεν έχουμε αυτογνωσία τότε δεν μπορούμε να αγαπήσουμε διότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε, τι πραγματικά θέλουμε. Έχουμε λοιπόν την απαίτηση απο κάποιον να μας αγαπήσει, να αγαπήσει εμάς, να αγαπήσει κάτι το οποίο ούτε εμείς οι ίδιοι δεν αγαπάμε πραγματικά γιατί δεν γνωρίζουμε τν υφή του, δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Να είσαι ευτυχισμένος σημαίνει να μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου χωρίς να τρομάξεις.

Walter Benjamin, 1892-1940, Γερμανός φιλόσοφος

Ψάχνοντας λοιπόν τον εαυτό μας τείνουμε να λέμε πως αγαπάμε κάποιον επειδή αναγνώρισε σε εμάς ένα στοιχείο που δεν έχει αναγνωρίσει κανένας έως τώρα είτε αυτό είναι όμορφα μαλλιά είτε ένα χαμόγελο είτε το στύλ είτε μια ευχάριστη ομιλία είτε ένα ωραίο μπούστο κλπ.

Όταν λοιπόν αυτός μας ωραιοποιεί ένα απλό ή και πολύπλοκο στοιχείο του εαυτού μας τότε φοράμε παροπίδες και μπαίνουμε στη διαδικασία που δεν έχει τέλος. Στο κυνήγι της ευτυχίας. Άσχετα με το αν πραγματικά μας αγαπάει εμείς κολάμε στο στοιχείο αυτό που μας έκανε να λάμψουμε προς στιγμήν και ξεχνάμε το είναι μας. Ξεχνάμε πόσο ωραίοι είμαστε, τι μπορούμε να καταφέρουμε και τι αξίζουμε. Κυνηγάμε την ευτυχία ενός ψέμματος.

Όταν εν τέλει καταλαβαίνουμε πως όλα ήταν άδικος κόπος τότε δίνουμε στον εαυτό μας την επιλογή του λάθους, δικαιολογούμε τις χαμένες καταστάσεις και στη συνέχεια κυνηγάμε ένα άλλο ψέμμα.

Με λίγα λόγια, κυνηγάς κάποιον ο οποίος δεν μπορεί να σου προσφέρει τίποτα μόνο και μόνο επειδή φαντάζεσαι την ζωή μαζί του ζωή γεμάτη ροδοπέταλα. Ονειρεύεσαι πως θα σου δώσει πράγματα τα οποία δεν μπορεί να σου δώσει. Κολλάς μαζί του γιατί πιστεύεις πως κανένας άλλος δεν μπορεί να σου προσφέρει ευτυχία. Σύμφωνα με τα κριτήρια που έχεις θέσει εσύ για το όνειρό σου. Δεν βλέπεις τις δυνατοτητές σου. Νοιώθεις ανασφάλεια ίσως για τον εαυτό σου...

Απο την άλλη αυτός που σε έχει στο περιθώριο είναι το ίδιο κολημένος με κάποιον άλλο όσο κολλημένη είσαι και εσύ με αυτόν. Ανασφαλής και αυτός χαμένος στις σκέψεις του. Πώς μπορεί να σου δώσει σημασία? Η καρδιά του ανήκει αλλού.

Θέσε στόχο στην καρδιά σου την αγάπη και δεν θα έχεις άλλες λοξοδρομίες. Θα αργήσεις αλλά θα βρείς αυτο που θέλεις. Και το σημαντικότερο, θα απαντηθεί η ερωτησή σου. Αλλά πλέον θα σου είναι άχρηστη μια τέτοια ερώτηση.