Κρίση σημαίνει ικανότητα κριτικής, ικανότητα ανάλυσης και σύνθεσης. Να έχεις μπροστά σου ένα πρόβλημα ή μια κατάσταση και να του αλλάξεις τον αδόξαστο για να βρείς την λύση. Να κατανοήσεις τι φταίει γιατί φταίει και πως πρέπει να το διορθώσεις. Η κρίση βέβαια συνοδεύεται και με διάφορα ουσιαστικά, όπως κρίση πανικού κλπ. αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Η δική μας κρίση συνοδεύεται απο κοσμητικά επίθετα. Στην συγκεκριμένη "οικονομική κρίση". Τι αλήθεια είναι η οικονομική κρίση; Είναι πολύ απλό. Είναι μια κρίση πανικού των χρημάτων. Ω ναι ποιος είπε ότι τα χρήματα δεν μπορούν να πάθουν κρίση; Άλλωστε τελευταία έχουν πέσει σε τέτοια κατάθλιψη που σε λίγο θα χρειαστούν και ψυχοφάρμακα και χημειοθεραπείες για να επιβιώσουν. Είναι ένας ασθενής που επιβιώνει με σωλήνα και υποβοηθήματα στήριξης της ζωής. Καταδικασμένος δηλαδή να ταλαιπωρηθεί μέχρι την εσχάτη στιγμή.
Και όταν τελικά φύγουν απο τη ζωή νομίζετε θα κλάψει κανένας γι αυτά; ΟΥΔΕΙΣ! Τόσο αναίσθητοι έχουμε γίνει. Να πεθαίνουν οι αξίες μας και εμείς να στήνουμε γλέντι. Γιατί φίλοι μου το χρήμα είναι ζωή, είναι ποιότητα ζωής, είναι χαρά, είναι δημιουργία και προπάντων είναι ευτυχία. Είδατε κανέναν άνθρωπο που δεν έχει χρήματα να είναι ευτυχισμένος; Κανέναν! Όσοι έχουν έστω και λίγα, τότε είναι χαρούμενοι γιατί μπορούν να εκπληρώσουν κάποιες ανάγκες τους.
Όπως ας πούμε ένας μεροκαματιάρης που βγάζει 700 ευρώ το μήνα, να αγοράσει παντελόνι που κοστίζει 1000 ευρώ, παπούτσια 400 ευρώ και πουκάμισο 200 ευρώ και ζώνη φυσικά μάρκας για να μην τον κακοφημίσουν βρε αδερφέ όταν βγεί την βραδινή του βόλτα για ποτό. Άλλωστε τι είναι ένα κομμάτι ψωμί μπροστά στο γκλάμουρ και στο ωραίο λούκ;
Μη μιλήσω γι αυτούς που φυσάνε το παραδάκι και όταν πάνε σε ξενοδοχεία με το αμάξι τους που κοστίζει 50.000 ευρώ, δεν αφήνουν τον παρκαδόρο να το παρκάρει για να μην δώσουν 5 ευρώ. (κλεμένο αυτό αλλά ωραίο και σωστό). Έπειτα γίνεται και διαχωρισμός του φύλου. Αλλιώς το σκέφτονται οι άντρες το χρήμα και αλλιώς οι γυναίκες. Η κρίση κοινώς, είναι διαφορετική. Οι άντρες χάνουν τα αυτοκίνητα, τα κότερα και τις πισίνες, ενώ οι γυναίκες χάνουν τα χρυσαφικά, τις μπογιές προσώπου, τις γούνες κλπ...(για τους άντρες δεν τίθεται λόγος, δεν υπάρχουν άλλωστε σύμφωνα με το γνωστό λαικό άσμα).
Γι αυτούς δε που διαχειρίζονται χώρες, αφήστε το καλύτερα απαξιώ να μιλήσω.
Λίγα παραδείγματα σωστής κρίσης, δεν μπορώ να τα θέσω και όλα. Κρίση λοιπόν η ικανότητα του να κρίνεις, να επεξεργάζεσαι μια κατάσταση και να βγάζεις σωστά αποτελέσματα. Μόνο σωστά αποτελέσματα δεν βγάζουμε όμως. Τώρα αν στην κρίση αυτή φταίει το ίδιο το χρήμα ή η ανθρώπινη μαλακία δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρος είμαι όμως για το ότι κανένας δεν είναι εκεί που του αξίζει να είναι. Κοιτάξτε γύρω σας προσεκτικά και θα καταλάβετε.
Η δική μας κρίση συνοδεύεται απο κοσμητικά επίθετα. Στην συγκεκριμένη "οικονομική κρίση". Τι αλήθεια είναι η οικονομική κρίση; Είναι πολύ απλό. Είναι μια κρίση πανικού των χρημάτων. Ω ναι ποιος είπε ότι τα χρήματα δεν μπορούν να πάθουν κρίση; Άλλωστε τελευταία έχουν πέσει σε τέτοια κατάθλιψη που σε λίγο θα χρειαστούν και ψυχοφάρμακα και χημειοθεραπείες για να επιβιώσουν. Είναι ένας ασθενής που επιβιώνει με σωλήνα και υποβοηθήματα στήριξης της ζωής. Καταδικασμένος δηλαδή να ταλαιπωρηθεί μέχρι την εσχάτη στιγμή.
Και όταν τελικά φύγουν απο τη ζωή νομίζετε θα κλάψει κανένας γι αυτά; ΟΥΔΕΙΣ! Τόσο αναίσθητοι έχουμε γίνει. Να πεθαίνουν οι αξίες μας και εμείς να στήνουμε γλέντι. Γιατί φίλοι μου το χρήμα είναι ζωή, είναι ποιότητα ζωής, είναι χαρά, είναι δημιουργία και προπάντων είναι ευτυχία. Είδατε κανέναν άνθρωπο που δεν έχει χρήματα να είναι ευτυχισμένος; Κανέναν! Όσοι έχουν έστω και λίγα, τότε είναι χαρούμενοι γιατί μπορούν να εκπληρώσουν κάποιες ανάγκες τους.
Όπως ας πούμε ένας μεροκαματιάρης που βγάζει 700 ευρώ το μήνα, να αγοράσει παντελόνι που κοστίζει 1000 ευρώ, παπούτσια 400 ευρώ και πουκάμισο 200 ευρώ και ζώνη φυσικά μάρκας για να μην τον κακοφημίσουν βρε αδερφέ όταν βγεί την βραδινή του βόλτα για ποτό. Άλλωστε τι είναι ένα κομμάτι ψωμί μπροστά στο γκλάμουρ και στο ωραίο λούκ;
Μη μιλήσω γι αυτούς που φυσάνε το παραδάκι και όταν πάνε σε ξενοδοχεία με το αμάξι τους που κοστίζει 50.000 ευρώ, δεν αφήνουν τον παρκαδόρο να το παρκάρει για να μην δώσουν 5 ευρώ. (κλεμένο αυτό αλλά ωραίο και σωστό). Έπειτα γίνεται και διαχωρισμός του φύλου. Αλλιώς το σκέφτονται οι άντρες το χρήμα και αλλιώς οι γυναίκες. Η κρίση κοινώς, είναι διαφορετική. Οι άντρες χάνουν τα αυτοκίνητα, τα κότερα και τις πισίνες, ενώ οι γυναίκες χάνουν τα χρυσαφικά, τις μπογιές προσώπου, τις γούνες κλπ...(για τους άντρες δεν τίθεται λόγος, δεν υπάρχουν άλλωστε σύμφωνα με το γνωστό λαικό άσμα).
Γι αυτούς δε που διαχειρίζονται χώρες, αφήστε το καλύτερα απαξιώ να μιλήσω.
Λίγα παραδείγματα σωστής κρίσης, δεν μπορώ να τα θέσω και όλα. Κρίση λοιπόν η ικανότητα του να κρίνεις, να επεξεργάζεσαι μια κατάσταση και να βγάζεις σωστά αποτελέσματα. Μόνο σωστά αποτελέσματα δεν βγάζουμε όμως. Τώρα αν στην κρίση αυτή φταίει το ίδιο το χρήμα ή η ανθρώπινη μαλακία δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρος είμαι όμως για το ότι κανένας δεν είναι εκεί που του αξίζει να είναι. Κοιτάξτε γύρω σας προσεκτικά και θα καταλάβετε.
