Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη!!!

Όλοι γνωρίζετε την ιστορία του Iznogood (δεν είναι καλός), ο οποίος θέλει να αποκτήσει εξουσία εκθρονίζοντας τον χαλίφη που δεν κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του απο το να τρώει, να πίνει και να κοιμάται. Χαλαρή ζωή και άνετη. Μήπως ο Iznogood θα ήταν καλύτερος στην θέση του χαλίφη; Θα άλλαζε τα πράγματα; Θα έφτιαχνε τα πράγματα με την εξουσία που θα είχε ή θα εξουσίαζε για προσωπικό του όφελος;

Λένε πως η εξουσία αλλάζει τον άνθρωπο, τον φθείρει. Τον κάνει μισαλόδοξο, άπληστο και πλεονέκτη. Φταίει η εξουσία όμως αυτό καθεαυτό; Δεν είμαι σίγουρος γι αυτό. Ωστόσο προβληματίζομαι. Πόσοι απο εσάς αν αποκτούσαν χρήματα και επιρροή θα καθόντουσαν άνετα στο σπίτι τους και θα διαχειρίζονταν π.χ. μια εταιρία προς όφελος δικό σας; Μόνο κέρδος και απολύσεις εργατών για να έχετε δικά σας περισσότερα κέρδη;

Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε απο μια μικρή φράση η οποία είναι "ο λάθος άνθρωπος είναι στην λάθος θέση". Θα προσπαθήσω να θέσω μερικά παραδείγματα του προβληματισμού μου, ελπίζω να αποτελέσουν τροφή για σκέψη σε πολλούς απο εσάς.

Σκέφτηκα για παράδειγμα πως άνθρωποι οι οποίοι αναγνωρίζουν ανθρώπινες αξίες δεν γίνονται δάσκαλοι, παιδαγωγοί ή και γονείς ακόμα. Δάσκαλος είναι κάποιος ο οποίος μας μεταλαμπαδεύει τα φώτα του πολιτισμού, της ιστορίας, της ανθρωπιάς. Πως γίνεται κάποιος όμως να μας δώσει φώτα σε τέτοια θέματα όταν ακόμα και ο ίδιος δεν τα γνωρίζει; Ή καλύτερα δεν έχει την κριτική ικανότητα που χρειάζεται για να τα κατανοήσει πρώτα και μετά να τα κάνει "τροφή για σκέψη"  προς τους υπόλοιπους;

Η ιστορία για παράδειγμα λέμε πως γράφεται απο τον νικητή. Σε έναν πόλεμο που γίνεται για αγάπη, (τρωικός πόλεμος) η ιστορία γράφτηκε απο τον Όμηρο. Ποια θα ήταν άραγε η άποψη των Τρώων στο θέμα; Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Διαφορετική ιστορία διδασκόμαστε στην Ελλάδα, διαφορετικά πράγματα διδάσκονται στην Τουρκία. Γιατί αυτό; Εφόσον η ιστορία είναι όπως λένε αντικειμενική, γιατί δεν υπάρχει ένα διεθνές όργανο το οποίο να βλέπει αυτές τις διαφορές στην ιστορία; Μήπως δεν είναι κοινή; Ή απλά έχει και η ιστορία τον σκοπό της;

Απο την αρχή της ζωής μας μαθαίνουμε να πιστεύουμε σε έναν ή σε πολλούς θεούς, ανάλογα με τον γεωγραφικό τόπο που γεννιόμαστε. Δεν σας προβληματίζει αυτό; Αν γεννιόσασταν στην Κίνα π.χ. θα πιστεύατε στον Βούδα. Ποια θρησκεία είναι η αληθινή; Γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι σε διαφορετικούς θεούς; Τι διαφορά έχει η εκάστοτε πίστη; Που αποσκοπεί όλο αυτό; Εφόσον κάποιος δημιούργησε τον κόσμο και δεν έχει ζητήσει τίποτα απο εμάς, ούτε μας έχει μιλήσει ποτέ, γιατί να πρέπει να φοβόμαστε, να ζούμε σύμφωνα με κάποια πρότυπα και όχι ελεύθεροι όπως προστάζει η καρδιά μας;

Η τεχνολογία υποτίθεται βοηθάει την ποιότητα της ζωής μας. Σκεφτείτε μια φαρμακοβιομηχανία λοιπόν που ανακαλύπτει το φάρμακο του καρκίνου. Πως θα λειτουργήσει; Θα αποκρύψει την πληροφορία αυτή και θα αρκεστεί στα φάρμακα τα οποία κάνουν επώδυνη και μακρά την διαδικασία θεραπείας των ασθενών. Έτσι εξασφαλίζει χρήματα για μακροπρόθεσμο σκοπό. Αν εξάλου δεν υπήρχαν αρρώστιες, δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουν και φαρμακοβιομηχανίες. Όσο καλλυτερεύει η τεχνολογία τόσο θα έπρεπε οι άνθρωποι να δουλεύουν λιγότερο, αντ'αυτού όμως οι άνθρωποι απολύονται και χάνουν τις θέσεις εργασίας τους.

Τα τσιγάρα, χρησιμοποιούν χημικά στοιχεία για να αποκτήσουμε εξάρτηση και γράφουν με μικρά γράμματα πως μπορεί να μας προκαλέσουν βλάβες. Οι διαφημίσεις, προβάλουν μόνο τα θετικά στοιχεία του προιόντος και όχι τα αρνητικά. Οι άνθρωποι προβάλουν το κουτί προς τα έξω και όχι το περιεχόμενο το οποίο είναι και το σημαντικό.  Όλα αυτά μου προκαλούν ερωτηματικά...

Οι πολιτικοί υποτίθεται είναι υπεύθυνοι για την καλή λειτουργία της κοινωνίας και αντί να πράξουν έτσι, το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα καλό image (εικόνα), να δωροδοκήσουν μερικούς και να εκλιπαρούν για ψήφους. Διαχειρίζονται ολόκληρες κοινωνίες για προσωπικό τους όφελος. Η αδικία στο μεγαλείο της.

Και τέλος εγώ σαν άνθρωπος, που πιστεύω στην θεία δίκη, πιστεύω στην θεία τιμωρία, αποδέχομαι όλες αυτές τις λάθος θέσεις και πεποιθήσεις που μου έχουν βάλει βαθιά μέσα στο μυαλό μου και δέχομαι να αντέξω τα πάνδεινα, ακόμα και να ζήσω σαν ζώο χωρίς νοημοσύνη επειδή πιστεύω πως μια μέρα θα δικαιωθώ. Δουλεύω για να ζήσω. Πετάω το περισσευούμενο φαί μου όταν γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να αποκτήσουν ούτε ένα πιάτο φαί. Γιατί αυτή η ανισότητα;

Έχω γίνει τόσο ευτελής που πιστεύω πως η ευτυχία βρίσκεται στον πλούτο και αφήνω την καρδιά μου στην άκρη δίνοντάς της ψύχουλα για να ζήσει. Το νόημα της ζωής μου είναι ο πλούτος και όχι η πραγματική ευτυχία..

Χαλίφης στην θέση του χαλίφη.... ρομπότ στην θέση του ανθρώπου...ψέμα στην θέση της αλήθειας....πλούτος στην θέση της καρδιάς!!!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΚΛΑΒΟΙ!!!!

Είδα λοιπόν χθες ένα ντοκυμαντέρ του Michael Moore το οποίο μιλάει για τον καπιταλισμό. Αν το παρακολουθήσετε και εσείς είμαι βέβαιος πως θα μείνετε άναυδοι. Αυτά που περιέγραψε για την αμερική εδώ και περίπου 5-6 χρόνια (2006-2007), καθώς το ντοκυμαντέρ του προβλήθηκε απο τις μεγάλες οθόνες έπειτα απο τρελές δοκιμασίες και δυσκολίες το έτος 2009, μοιάζουν χαρτί και καλαμάρι με την οικονομική δυσκολία που περνάει η Ελλάδα στην παρούσα φάση, με λίγες μικροδιαφορές βέβαια.

Η ουσία όμως είναι μία, πως η οικονομική κρίση στην ουσία δεν υφίσταται ή τουλάχιστον δεν έχει υλική ύπαρξη. Είναι ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο υποδούλωσης των ανθρώπων. Κάπου λέει μέσα την εξής φράση την οποία δεν θυμάμαι αυτούσια και θα την πω με δικά μου λόγια: "Πιστεύεται πως η δουλεία έχει καταργηθεί, όμως στην εποχή μας υπάρχει τέτοια δουλεία που το σκλαβοπάζαρο μπροστά της είναι ένα τίποτα!"

Είμαστε λοιπόν σκλάβοι; ΣΚΛΑΒΟΙ!... Πως είναι δυνατόν να είμαστε εμείς οι μορφωμένοι άνθρωποι, που μοχθούμε και παλεύουμε κάθε μέρα για ένα καλύτερο μέλλον και μια καλύτερη ζωή δούλοι; Κι όμως είμαστε ναι, πιστέψτε το. Η ζωή μας βασίζεται σε ένα πλουτοπαραγωγικό σύστημα το οποίο έχει σαν σκοπό την καταναλωτική μανία. Όσο περισσότερα καταναλώνεις, τόσο περισσότερο ευχαριστιέσαι την ζωή σου. Και κάποιος στο ντοκυμαντέρ αναρωτιόταν "Γιατί τα χρειάζομαι 3 αυτοκίνητα ενώ μόνο με ένα καλύπτομαι; Γιατί να έχω ένα αυτοκίνητο με 500 άλογα και τελική ταχύτητα 300Κm/h, όταν δεν μου χρειάζεται;" Αυτές και μερικές ακόμα, είναι ερωτήσεις που όλοι μας πρέπει να απαντήσουμε. Γιατί είμαστε πλεονέκτες;

Η αλήθεια είναι πως έτσι μας έχουν μάθει. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Υπάρχουν λοιπόν αυτές οι μεγάλες και αναγνωρισμένες εταιρίες οι οποίες πλουτίζουν κάθε φορά που εμείς καταναλώνουμε κάτι. ΟΚ θα μου πείτε λογικό είναι αυτό, αγοράζεις ένα προιόν η χρηματική του αξία πηγαίνει στον εκάστοτε εργοδότη ή υπεύθυνο που σου παρέχει το προιόν. Γνωρίζετε όμως αλήθεια πως σε μερικές ασφάλειες εταιριών, παρέχεται σε αυτές πλούτος (χρήμα) όταν εσύ πεθαίνεις;

Κάνεις ασφάλεια ζωής και όσο πιο νέος είσαι τόσο περισσότερα κερδίζει η εταιρία. Η οικογένειά σου, παίρνει ένα μικρό ποσοστό διατροφής ενώ η εταιρία στην οποία δούλευες παίρνει εκατομύρια. ΟΧΙ δεν κάνω πλάκα, βρείτε χρόνο να δείτε το ντοκυμαντέρ και θα καταλάβετε.

Υπήρχαν λοιπόν κάποια προβλήματα με αυτή την πλουτοκρατία, ο κόσμος έπαιρνε έξωση απο το σπίτι του επειδή χρωστούσε δάνεια. Υπάρχει κανένας πλέον που να μην λειτουργεί με δάνεια; Δάνεια για το σπίτι, για το αυτοκίνητο, για τις διακοπές, δάνειο για όλα. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά πως δεν έχουμε λεφτά στην τσέπη μας. Κάποιοι λοιπόν απο τους ανθρώπους που είχαν την οικονομική δυνατότητα να μην χρωστάνε ήταν πρόβλημα για τις εταιρίες διότι δεν έπαιρναν χρήματα απο αυτούς. Αυτοί ήταν συντηρητικοί άνθρωποι και δεν έκαναν άσκοπες σπατάλες. Οπότε μια ωραία μέρα τι σκέφτηκαν; Σκέφτηκαν λέει να δώσουν σε αυτούς τους ανθρώπους την δυνατότητα να υποθηκεύσουν το σπίτι τους σε μια τιμή ας πούμε 300.000 ευρώ και αυτά τα λεφτά να μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να τα διαθέσουν για ανάγκες που έχουν, διακοπές, σε πιστωτικές κάρτες και άλλα έξοδα, με την προυπόθεση πως αν δεν πληρώσουν μετά τις δόσεις, τους κάνουν έξωση, τους διώχνουν απο το σπίτι τους. Έτσι κάποιος άλλος αγόραζε το σπίτι σε εξευτελιστική τιμή και το πουλούσε έπειτα με μεγαλύτερη τιμή. Οι τράπεζες δηλαδή έβγαζαν έτσι λεφτά απο το τίποτα. Σου πουλούσαν γλυφιτζούρι και σου έπαιρναν όλο το περίπτερο.Φυσικά εμπλεκόμενοι σε αυτό ήταν κάποια στελέχη μεγαλοεπιχειρήσεων και εταιριών όπως Goldman Sachs κλπ.

Με λίγα λόγια, μας πλασάρουν τα δάνεια σαν εύκολο και προσιτό τρόπο ζωής, παίρνουν τις περιουσίες μας (όσων έχουν δηλαδή γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν) και έπειτα μας λένε και την μαγική αυτή φράση "Στην ελεύθερη οικονομία όποιος προσπαθεί μπορεί να επιτύχει". Μπορεί να γίνει πλούσιος με λίγα λόγια. Αυτό όμως είναι και το μεγάλο ψέμμα τους. Όλοι μας θέλουμε να γίνουμε πλούσιοι, η επιθυμία αυτή είναι που κρατάει τα μάτια μας κλειστά στην αισχροκέρδια και στα τεράστια εγκλήματα που γίνονται μπροστά στα μάτια μας. Η ανάγκη αυτή μας εμποδίζει να εξεγερθούμε και να καταλάβουμε πως το να γίνουμε πλούσιοι δεν ισχύει, καθώς τα χρήματα μένουν στους πλουσίους και αυτοί κλέβουν ακόμα παραπάνω... Υπάρχει όμως ανταγωνισμός και ανταγωνισμός σημαίνει όσο ανεβαίνεις εσύ, τόσο κατεβαίνω εγώ. Σε πατάω απο τον λαιμό και σε ρίχνω κάτω.

Δώθηκαν χρήματα στις τράπεζες για να σωθεί η οικονομία. Σε αυτές τις τράπεζες που εξαιτίας τους έχουν μείνει χιλιάδες άνθρωποι απλήρωτοι και άστεγοι. Δώθηκαν χρήματα για να σώσουν ένα κτίριο και σκότωσαν ανθρώπους. Ποιος είναι ο κλέφτης αλήθεια; Κοιτάξτε τι λέει κάποιος για τον πλούτο:

"Ο πλούτος δεν είναι καρπός εργασίας, αλλά οργανωμένης και νομοθετικά κατοχυρωμένης ληστείας.
Frantz Fanon, 1925-1961, Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος"

Οργανωμένης και νομοθετικά κατοχυρωμένης ληστείας! Τι να σημαίνει αυτό άραγε; Σημαίνει πως τα λεφτά που βγάζουμε απο την δουλειά μας δεν βγαίνουν απο τον ιδρώτα μας αλλά απο την απληστία μας. Σημαίνει πως όλοι μας είμαστε κλέφτες. Κλέβουμε θέσεις εργασίας, κλέβουεμε σπίτια, κλέβουμε φαί, κλέβουμε ζωές!

Οι κλέφτες όχι μόνο παίρνουν τα λεφτά, αλλά μας σκοτώνουν κιόλας και δεν έχουν να φοβούνται για τίποτα! Κανείς δεν τους ζητάει εξηγήσεις. Επιχειρήσεις που ληστεύουν όχι μόνο τα λεφτά μας αλλά και την ζωή μας και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα γι αυτό. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαμαρτυρηθούμε, όμως ακόμα και η διαμαρτυρία δεν είναι ανεκτή. 

Παρακολουθήστε το βίντεο, αξίζει τον κόπο.

tvxs.gr | Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης by tvxorissinora