Σας παραθέτω μερικά ωραία αποφθέγματα που βρήκα για τον άνθρωπο. Το τόσο
ταλαιπωρημένο και δυστυχισμένο, αλλά παράλληλα υπέροχο και θαυμαστό όν.
«Αν ήξερες τι είναι ο άνθρωπος, θα ήσουν πιο ευτυχισμένος.»
(Δίφιλος)
Είναι πραγματικά πιο
ευτυχισμένος αυτός που γνωρίζει τι είναι ο άνθρωπος. Πολλοί θεωρούν πως είναι
ανώτερο όν. Άλλοι λένε πως είμαστε θεοί, άλλοι πως είμαστε ζώα. Άλλοι πιο
ψαγμένοι λένε πως είμαστε παράδοξα του σύμπαντος. Ότι και να ισχύει απο αυτά,
οποιοσδήποτε γνωρίζει την φύση του, είναι ευτυχισμένος.
«Ασήμαντοι άνθρωποι
είναι εκείνοι που δέχονται τις απόψεις των άλλων, χωρίς να τις επεξεργάζονται
οι ίδιοι.»
(Λέων Τολστόι)
Πόσο δίκιο έχει ο
Τολστόι. Ποιός αλήθεια είναι αυτός που θεωρεί τον εαυτό του "κάτι"
όταν δεν έχει ιδέα τι είναι; Όταν δεν έχει δικιά του γνώμη και άποψη για
τίποτα; Μήπως ο τοίχος στον οποίο γράφονται τα συνθήματα κατανοεί το νόημα
τους;
«Δεν μπορείς να
διδάξεις τίποτα στον άνθρωπο. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον
βοηθήσεις να ανακαλύψει αυτό που έχει μέσα του.»
(Γκαλιλέο Γκαλιλέι)
Μήπως δεν είναι αυτή η φράση μια απο τις αλήθειες
του σύμπαντος; Συνέχεια ανακαλύπτουμε πράγματα που ήδη υπάρχουν. Τον εαυτό μας
άραγε θα τον ανακαλύψουμε ποτέ; Ξεκινάμε να γνωρίσουμε τον κόσμο, το πως πρέπει
να ζούμε, τι πρέπει να κάνουμε, πως πρέπει να το κάνουμε, γιατί πρέπει να το
κάνουμε... Πως αλήθεια θα το καταφέρουμε αυτό αν δεν έχουμε σαν βάση τον εαυτό
μας; Αν δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε; Μήπως όλα αυτά μας αποτρέπουν απο το να
γνωριστούμε με τον εαυτό μας;
«Δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο απ' τον άνθρωπο,
όταν κατέχει δύναμη ίση με το πάθος του.»
(Πλούταρχος)
Η πίστη μετά πάθους είναι ταυόχρονα το πιο ισχυρό
αλλά και το πιο ασθενές στοιχείο ενός ανθρώπου. Τυφλή υπακοή. Υπάρχει άραγε
κανείς να μας διδάξει πως να χρησιμοποιούμε το πάθος μας σωστά; Πρέπει μάλλον
να αλλάξει η νοοτροπία μας και να διευρυνθούν οι ορίζοντες που περικλύουν το
πάθος μας. Να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στην ανθρωπότητα και στην αγάπη. Να
παθιαστούμε όχι με την δύναμη, αλλά με την καλοσύνη. Σε βαθμό ώστε παράλληλα να
σεβόμαστε και τον εαυτό μας και όλους τους υπόλοιπους.
«Δεν υπάρχει κανένα ζωντανό πλάσμα που αναπνέει
ή έρπει στη γη, που να είναι πιο άθλιο από τον άνθρωπο.»
(Όμηρος)
Μήπως δεν κατέχουμε την πρώτη θέση σε εξυπνάδα και
βλακεία στον κόσμο; Το οτι είμαστε ζώα, είναι γνωστό. Σάρκα και οστά έχουν και
αυτά. Μπορούνε και συννενοούνται μεταξύ τους, αγαπάνε, νοιώθουν, αναπνέουν
ζουν.... δεν είμαστε σε τίποτα διαφορετικοί. Το κούφιο μας κεφάλι νομίζει πως
είμαστε ανώτερα όντα. Άξιος σεβασμού όμως είναι πάντα αυτός που είναι
"υπηρέτης". Σεβόμαστε πάντα αυτόν που μας βοηθάει. Πόσο βοηθάει ο
άνθρωπος την ζωή;
«Είναι αδύνατο να βελτιωθεί ο κόσμος εάν
πρώτα δεν βελτιωθεί ο άνθρωπος.»
(Πλάτων)
Τι περιμένουμε αλήθεια; Τι μας εμποδίζει να
βελτιωθούμε; Είμαστε οι ίδιοι εχθροί του εαυτού μας. Εμείς με τις κούφιες ιδέες
μας.
«Η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει. Σε κάθε μεγάλη
δοκιμασία θα βρούμε ανάμεσα στους ανθρώπους αδύνατους και ισχυρούς, ανόητους
και σοφούς, καλούς και κακούς.»
(Αβραάμ Λίνκολν)
Θα συμφωνήσω με το δεύτερο σκέλος εδώ. Θα προσθέσω
την ταπεινή μου άποψη πως δεν υπάρχει καλό και λάθος. Δεν υπάρχει αδύνατος και
ισχυρός αλλά ούτε και ανόητοι και σοφοί. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι. Οι δοκιμασίες
είναι δημιουργημένες απο εμάς για εμάς. Δεν υφίστανται στην πραγματικότητα. Δεν
έπρεπε να υπάρχουν. Η κακία, η σοφία, η ανοησία, η δύναμη και η αδυναμία
είναι επιπτώσεις και κατάλυπα των καταστάσεων που εμείς δημιουργούμε λόγω
βλακείας κάποιων που δεν γνωρίζουν πως είναι άνθρωποι.
«Τρεις πειρασμοί βασανίζουν τους ανθρώπους: η
σεξουαλική επιθυμία, η περηφάνια και η δίψα για πλούτο. Όλες οι δυστυχίες της
ανθρωπότητας προέρχονται από αυτούς τους τρεις πόθους.»
(Ρομπέρ Ντε Λαμενέ)
Ή μάλλον λόγω κάποιοων που γνωρίζουν πολύ καλά πως
είναι άνθρωποι και ενδίδουν στους τρείς αυτούς πειρασμούς. Άραγε να υπάρχει
κανένας ψυχαναλυτής για την ανθρωπότητα; Το κόβω κομματάκι δύσκολο.
«Ο άνθρωπος, ο εφευρέτης ιδεών και μηχανημάτων,
ο δημιουργός ποιημάτων και νόμων, είναι πλάσμα τραγικό και γελοίο. Είναι ένας
ακατάπαυστος δημιουργός ερειπίων.»
(Οκτάβιο Παζ)
Μπορεί οι άνθρωποι να δημιουργούν ερείπια, αλλά
αυτό δεν σημαίνει πως είναι ερείπια οι ίδιοι. Είμαστε απλά όντα που δεν
γνωρίζουμε την πραγματική μας αξία.
«Ο άνθρωπος δεν είναι απ' τη φύση του άγριος ή
αντικοινωνικός, αλλά γίνεται τέτοιος, παρά φύση, χρησιμοποιώντας την κακία. Και
σ' αυτή όμως την περίπτωση μπορεί να γίνει καλύτερος, αν αλλάξει περιβάλλον και
ζωή, όπως τα άγρια θηρία που είναι απ' τη φύση τους άγρια, χάνουν την αγριότητά
τους αν με κατάλληλο τρόπο τα εξημερώσουμε.»
(Πλούταρχος)
Όλοι μας γνωρίζουμε ποια κριτήρια είναι αυτά που
κάνουν έναν άνθρωπο τυφλωμένο και δυστυχισμένο. Κανένας απο εμάς δεν προσπαθεί
ούτε στο ελάχιστο να μπεί πάλι στην λεωφόρο της ανθρωπιάς. Ο καθένας μας
διαλέγει έναν παράδρομο είτε μόνος, είτε ακολουθούμενος και απο άλλους και
πηγαίνουμε προς άγνωστες κατευθύνσεις. Αναζητούμε τον εαυτό μας εκεί που αυτός
δεν υπάρχει.
Τελειώνω τις σκέψεις μου με 3 αποφθέγματα που
πραγματικά πρέπει να σκεφτεί και να κατανοήσει κάθε άνθρωπος.
«Να μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος
επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας.»
(Άλμπερτ Αϊνστάιν)
Η αξία στη ζωή δεν μετριέται ούτε με χρήμα, ούτε
με πλούτο, ούτε με καλοπέραση και χλιδή. Η αξία ενός ανθρώπου μετριέται με
ανθρωπιά. Εξάλλου ερχόμαστε γυμνοί σε αυτό τον κόσμο και φεύγουμε με άδεια
χέρια....
«Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι. Εκείνοι που
βλέπουν, εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν κι εκείνοι που δεν βλέπουν.»
(Λεονάρντο Ντα Βίντσι)
Στο χέρι μας είναι να αξιοποιήσουμε τα μάτια μας
και τις υπόλοιπες αισθήσεις. Για κάποιον αόματο, ο κόσμος μπορεί να είναι πολύ
καλύτερος απ' όσο για κάποιον που βλέπει...
«Υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο από την εξουσία και
το χρήμα, ο άνθρωπος! Επομένως, μ' αυτόν θέλω να έχω σχέση, αυτόν θέλω να ψάξω.
Αυτόν θέλω να δείξω στη μεγάλη οθόνη.»
(Ζανγκ Γιμού)
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Δεν υπερβάλει καθόλου ο ποιητής. Ο
άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει την υφή του, την ύπαρξή του, την αξία του και
αυτή να προβάλει στην μεγάλη οθόνη, στον κόσμο και στο σύμπαν. Αυτό που τον
καθορίζει δεν είναι η εξυπνάδα, αλλά η αγάπη. Και η αγάπη κρύβεται μέσα μας. Ο
κόσμος είναι όπως τον φτιάχνουμε.
Δεν έχουμε καμία διαφορά αλήθεια. Είμαστε όλοι
ίσοι. Απλά μερικοί απο εμάς δεν διαθέτουν φαντασία ή έστω δημιουργική φαντασία.
Η φαντασία μας είναι αυτή που δημιουργεί. Χωρίς
ανθρωπιά όμως η φαντασία είναι άχρηστη...
