Κοιταχτείτε όλοι καλά στον καθρέφτη και θυμηθείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε όνειρα. Δεν μιλάω για όνειρα φιλοδοξίας, αλλά για όνειρα καρδιάς. Κοιτάξτε βαθιά μέσα στα μάτια σας και ψάξτε να βρείτε τι είναι αυτό που σας κάνει ξεχωριστούς. Κοιτάξτε μέσα απο το στήθος σας και δείτε την καρδιά. Μπορείτε να την δείτε; Ότι δεν βλέπουμε με τα μάτια, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί πραγματικά ζούμε; Πέρα απο θρησκείες και προκαταλήψεις, πέρα απο όνειρα και στόχους, πέρα απο φιλοδοξίες.
Λέμε πως έρχονται δύσκολοι καιροί, η αλήθεια είναι πως πάντα δύσκολοι ήταν οι καιροί. Τουλάχιστον απο θέμα ανθρωπιάς. Λέμε πως έχουμε καρδιά και αγαπάμε, πως έχουμε λογική και σκεφτόμαστε, πως έχουμε τεχνολογία η οποία κάνει την ζωή μας πιο εύκολη. Τι απο όλα αυτά χρησιμοποιούμε με τρόπο ώστε να κάνουμε την ζωή μας γεμάτη ευτυχία;
Ποιοι είναι οι κανόνες που διέπουν τη ζωή μας;
Ποιοι είναι οι κανόνες που ορίζουν την αγάπη;
Ποιοι είναι οι κανόνες που ορίζουν την ανθρωπιά;
Πως μπορούμε και κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια;
Θα μπορούσα να παραθέσω χιλιάδες ερωτήματα που με απασχολούν.
Τι διαφορά άραγε έχουμε απο τα πλάσματα αυτά που γεννιούνται γνωρίζοντας πως θα ζήσουν μια ζωή γεμάτη εξαθλίωση, ταλαιπωρία, κακουχία και αρρώστιες; Μια ζωή χωρίς μέλλον; Που γεννιούνται γνωρίζοντας πως ίσως θα πρέπει να αντέξουν τον χαμό όλων των αγαπημένων τους προσώπων; Μια ζωή χωρίς όνειρα και ελπίδες, μόνο επιβίωση και αυτή υπό τις πιο δύσκολες υπάρχουσες συνθήκες.
Μερικοί απο εμάς, γεννιόμαστε με την ζωή μας έτοιμη, απλή, ωραία και εύκολη. Άλλοι γεννιόμαστε μέσα στα ωραία και έπειτα κατρακυλάμε στον βούρκο και κάποιοι άλλοι γεννιόμαστε στο βούρκο και φτάνουμε να ζούμε μες στην χλιδή. Ασυναίσθητα, όλοι μας σε οποιαδήποτε απο τις παραπάνω κατηγορίες ανήκουμε, μαθαίνουμε να μην νοιαζόμαστε για τίποτα. Ο Mr. Χλίδας που έχει λεφτά, δεν ενδιαφέρεται για κανέναν εφόσον μπορεί να κάνει ότι γουστάρει στην ζωή του. Όσοι γεννιούνται στα ωραία και μετά κατρακυλάνε, καταλαβαίνουν ότι ζούσαν μια ζωή γεμάτη χλίδα ξοδεύοντας αλόγιστα ποσά σε μαλακίες χωρίς ίσως αγνά αισθήματα. Χωρίζονται σε 2 υποκατηγορίες, αυτούς που όταν ξεπέφτουν μετανιώνουν και σε αυτούς που δεν μετανιώνουν. Απο την άλλη, όσοι γεννιούνται στον βούρκο και παλεύουν με νύχια και με δόντια να γίνουν "κάποιοι", όταν τελικά γίνονται αυτοί οι "κάποιοι", ξεχνάνε όλα όσα έχουν περάσει και ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Τον εαυτό τους που έχει χάσει πλέον κάθε ανθρώπινο κριτήριο.
Η προσφορά γνώσης του εαυτού μας, είναι ισάριθμη και ισάξια με την προσφορά της αγαθοεργίας, της ελεημοσύνης και τον φιλανθρωπικό έρανο που δίνουμε σε όσους τα έχουν ανάγκη. Όπως εμείς δίνουμε μια φορά το χρόνο 1 ευρώ σε κάποιον ζητιάνο που συναντάμε στο δρόμο, έτσι και με τις φιλανθρωπίες, δίνουμε "1 ευρώ" εκεί που χρειάζεται, για να απαλύνουμε την ταραγμένη μας συνείδηση απο τις τύψεις, να νοιώσουμε πως συνεισφέραμε κι εμείς κάπου.
Ο ίδιος λόγος που δημιουργεί αυτή μας την ανάγκη να νοιώσουμε άνθρωποι, είναι ο ίδιος με την ανάγκη μας για επιβεβαίωση, κύρος και δύναμη. Όλα ξεκινάνε απο το εγώ μας. Εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε κανόνες επιβίωσης, σύμφωνα με τους οποίους ζούμε αρμονικά και ευτυχισμένα. Έλα όμως που κανένας δεν ακολουθεί τους κανόνες αυτούς. Τους δημιουργήσαμε απλά για να υπάρχουν και εμείς τους καταρρίπτουμε ανα πάσα στιγμή.
Άραγε αυτός ο κόσμος είναι πλασμένος για εμάς; Αν υπάρχει Θεός εκεί πάνω στον ουρανό σίγουρα δεν τον έφτιαξε για εμάς ή σίγουρα εμείς είμαστε το χειρότερο δημιούργημα του.
Ο κόσμος που όλοι μας θέλουμε δεν υπάρχει. Ζούμε στον κόσμο του ποτέ!
