"Γεννήθηκα όταν με φίλησες. Πέθανα όταν με παράτησες.Έζησα για λίγες βδομάδες, όσο με αγάπησες.
Humphrey Bogart, 1899-1957, Αμερικανός ηθοποιός (από την “Casablanca”)
Εκ διαμέτρου, λοιπόν, διαπιστώνουμε πως είναι δυο στοιχεία αντίθετα στη ζωή μας καθώς ο έρωτας δίνει την ζωή και ο θάνατος την παίρνει. Ο έρωτας δίνει νόημα στην βαρετή ζωή μας και ο θάνατος απλά σβήνει τα ίχνη της.
Είναι όμως τόσο αληθινή αυτή η φράση όσο φαίνεται; Για φανταστείται έναν κόσμο όπου θα μπορούσαμε να ζούμε αιώνια χωρίς κανένας να αρρωσταίνει, κανείς να ταλαιπωρείται και κανείς να πεθαίνει... Πόσο νόημα θα δίναμε τότε στα ωραία συναισθήματα που μας κάνουν να νοιώθουμε ανθρώπινοι;
Η αλήθεια είναι πως απλά θα είμασταν ένα είδος ανθρώπινων ρομπότ που απλά θα εκτελούσαμε λογικές εντολές απο το μυαλό μας και η καρδιά μας θα ήταν τόσο σκληρή ώστε θα αγνοούσε ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη. Χωρίς τον "φόβο" του θανάτου κανένας δεν θα μπορούσε να είναι άνθρωπος, διότι άνθρωπος λέγεται κάποιος που τρέφει αισθήματα.
Χρησιμοποιώ την λέξη "φόβος" γιατί είναι επικρατέστερη άποψη των ανθρώπων. Ο θάνατος όμως είναι το μόνο δημοκρατικό πράγμα στον κόσμο. Θέλοντας και μη είναι το χειρότερο και το καλύτερο που συμβαίνει στην ανθρωπότητα.
Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι πως είναι επείγον να αγαπήσουμε.
(Eric-Emmanuel Schmit, 1960-, Γάλλος δραματουργός & συγγραφέας)
Αφού λοιπόν ο θάνατος είναι ότι πιό άσχημο και λυπητερό μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, πώς είναι δυνατόν να μας διδάσκει αγάπη; Η απάντηση είναι πολύ απλή αλήθεια. Η αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την παρουσία του θανάτου. Γνωρίζοντας πως μια μέρα θα φύγουμε απ'τη ζωή αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως η ζωή μας αξίζει, αξίζει να ζήσουμε μια ποιοτική ζωή και μόνη ποιοτική ζωή είναι όταν αγαπάμε κι ερωτευόμαστε.
Ίσως τελικά ο έρωτας να είναι η αφορμή για την αξία της ζωής μας ή έστω το μέσο με το οποίο επιτυγχάνουμε την ευτυχία, αλλά η αιτία είναι μόνο ο θάνατος. Αυτός ο μαυροφορεμένος άντρας με το δρεπάνι που αφαιρεί την ψυχή απο το σώμα. Σε μια εκδρομή στη Σαντορίνη άκουσα έναν ξεναγό να λέει "Μπορεί το ηφαίστειο να θεωρείται ως ένα απο τα πιο καταστροφικά στοιχεία της φύσης και να αναρωτιέστε πως είναι δυνατόν να μένετε εδώ με τον φόβο μήπως αυτό ξυπνήσει, αλλά παράλληλα το ηφαίστειο μας έχει δώσει ζωή, χάρη σε αυτό ζούμε και ζούμε καλά. Γι αυτό σε όλα τα ακραία στοιχεία,πράγματα και θέματα μην είστε ποτέ απόλυτοι. Να κοιτάτε πάντα και τις δυο πλευρές."
