Εάν ρωτήσουμε 10 άτομα για το τι είναι αγάπη, θα λάβουμε 10 διαφορετικές απαντήσεις. Είναι λοιπόν θέμα αντίληψης η αγάπη; Διαμορφώνεται απο τις εκάστοτε εμπειρίες και επιθυμίες του καθενός;
Κάποιος λέει την εξής φράση: "Αγαπάω όλες τις γυναίκες".
Ένας λογικός άνθρωπος λοιπόν ακούγοντας αυτή τη φράση θα έβγαζε το συμπέρασμα πως αυτός που την εξέφρασε είναι βαθιά συναισθηματικός, στοργικός και καλοκάγαθος άνθρωπος. Αγαπάει τις γυναίκες διότι αυτές προσφέρουν το δώρο της ζωής, γίνονται μητέρες και παρέχουν φροντίδα και αγάπη στα παιδιά του, είναι μητέρες του πολιτισμού και της ανθρωπότητας. Είναι όμως όντως έτσι;
Αυτός σας πληροφορώ δέχεται δεκάδες σχόλια απο κάτω λέγοντας "Ναι άντρακλά μας", "Δέν υπάρχει άλλος άντρας σαν εσένα" κλπ κλπ. Πως γίνεται μια τέτοια έννοια να εκφράζεται με τον πιο κίβδηλο ανάρμοστο ορισμό; Εδώ χωράει η έκφραση "Ποιός είναι πιο ηλίθιος, ο ηλίθιος ή αυτός που τον ακολουθεί".
Δέχομαι το γεγονός ότι κάποιος αγαπάει τις γυναίκες. Τις αγαπάει τόσο πολύ ώστε τους προσφέρει το "βασιλικό" του κρεβάτι. Γεμάτο χρυσοπίκηλτα κοσμήματα, ξύλο τριανταφυλλιάς και μεταξωτά σεντόνια και κορδέλες. Είναι ωραίο κάποιος να έχει όνειρα. Είναι άσχημο τα όνειρα αυτά να είναι όνειρα της μιας ημέρας.
Όλοι, άσχετα με το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τους υπόβαθρο θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Είναι η μεγαλύτερη ανάγκη του ανθρώπου. Τι αλήθεια όμως κάνουν για να το πετύχουν αυτό;
Ο τυπάς πιο πάνω που φωνάζει περίτρανα πως αγαπάει τις γυναίκες το έχει καταφέρει. Έχει κατακτήσει τ' όνειρό του: Κατάφερε ν' αγαπήσει τόσες πολλές γυναίκες που, στο τέλος, η ακόρεστη ηδονή του ικανοποιήθηκε και δεν θέλει άλλο. Στο τέλος όμως της ημέρας, όταν ξάπλωσε στο "βασιλικό" του κρεβάτι συνηδητοποίησε πως βρισκόταν εκεί μόνος του χωρίς κανέναν δίπλα του να του προσφέρει μια αγκαλιά.
Όσες τον ακολούθησαν έπαθαν το ίδιο μηδεμίας εξαιρουμένης. Τι μένει λοιπόν;
Δεν θέλω να εκφράσω την αγάπη σαν μια κοινωνικοπολιτική αντίληψη, ή μια επιθυμία
η οποία διαμορφώνεται απο άλλες ανάγκες, πιστεύω, αντιλήψεις και πεποιθήσεις.
Θα ήμουν πολύ άδειος αν το έκανα αυτό. Η αγάπη είναι κανόνας. Είναι ολοκληρωμένη
απο μόνη της. Μπορεί να εκφραστεί μόνο με αγάπη.
Η αγάπη που δίνουμε μερικές φορές μπορεί να φέρει άσχημα αποτελέσματα
(Ένας γονιός θέλει πάντα το καλύτερο για το παιδί του. Το προστατεύει συνεχώς.
Μερικές φορές αυτή η υπερπροστασία κόβει τα πόδια του παιδιού αφήνοντάς το ανήμπορο
να ορθοποδήσει στην κοινωνία). Αυτό καθεαυτό όμως δεν σημαίνει πως η αγάπη έχει κακό σκοπό.
Η τυφλή εμπιστοσύνη στην αγάπη είναι ο δημαγωγός αυτού του εκτροχιασμού. Η λάθος αντίληψη
που έχουμε για κάποια θέματα μας οδηγούν εκεί.
"Η "αγάπη" για την πατριδα μας και για τα παιδιά της πατρίδας μας είναι υπαίτια για τους πολέμους".
Για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, πρέπει να σκοτώσουμε τους εχθρούς μας που κατασπαλούν
και εκμεταλεύονται τους βιοτικούς πόρους της γής. Πηγαίνουμε σαν στρατιωτάκια (προβατάκια)
στον πόλεμο φυσικά για το απώτερο καλό και επειδή θα κάναμε τα πάντα για τους αγαπημένους μας,
χωρίς να κατανοούμε πως εκεί στον πόλεμο (άν όχι πιο νωρίς) έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας
και τον ίδιο μας τον εαυτό. Και όλα αυτά για τί;;
Για το πετρέλαιο, μια χούφτα γή και ίσως ένα βραβείο. Αφορμή γι' αυτή την τελευταία παράγραφο
η φωτογραφία παραπάνω που κέρδισε βραβείο πούλιτζερ. Το παιδάκι ήθελε να φτάσει στο καταφύγιο
του ΟΗΕ όπου θα του πρόσφεραν κατάλυμα και φαί. Ο φιλόδοξος φωτογράφος κυνηγούσε το όνειρό του,
ένα βραβείο πούλιτζερ, το οποίο και κέρδισε, αλλά μετά απο μερικούς μήνες, σκεπτόμενος την φρικαλεότητα
του πολέμου και μη μπορώντας να αντέξει από τις τύψεις, αυτοκτόνησε.
Η αγάπη βρίσκεται παντού. Απο το πιο μικρό μέχρι και το πιο μεγάλο. Όλα μπορούν να συσχετισθούν με
την αγάπη (μην αναφέρω θρησκείες σταυροφορίες κ.λπ. "Εις το όνομα του Χριστού θα σας σκοτώσουμε όλους").
Για όλα μπορείς να βάλεις σαν αιτία και αφορμή την αγάπη. Η ουσία όμως είναι πως κανείς δεν μπορεί να την
κατανοήσει είτε επειδή δεν θέλει είτε επειδή δεν μπορεί, σε οποιονδήποτε βαθμό και αν αυτή υπόκειται.
Μερικές φορές είναι όντως αργά. Είναι αργά για σένα αλλά όχι για τους άλλους. Απο τα λάθη μας μαθαίνουμε
και γινόμαστε καλύτεροι. Μη δίνετε τη δυνατότητα στον εαυτό σας να παραπληροφορείται.
Επειδή δεν θέλω να τελειώσω τις σκέψεις άσχημα, θα σας πω το τέλος της ιστορίας που περιγράφει
η φωτογραφία. Το κοριτσάκι τελικά κατάφερε να φτάσει στον καταβλυσμό του Ο.Η.Ε., όπου την περιμάζεψαν
και την τάισαν και την φρόντισαν. Επειδή όσο και αν δεν βρήκε αγάπη γύρω της, η θέληση και η αγάπη που
είχε μέσα της για τη ζωή, ήταν δυνατότερες απο κάθε κακουχία.
"Ένα μικρό καντήλι μπορεί να διώξει όλο το σκοτάδι που επικρατεί στο σκοτεινό δωμάτιο".
